Malować lubił od dzieciństwa i swoją pasję rozwijał przez następne lata. Była ona źródłem imperatywu twórczego, wewnętrznego nakazu zmuszającego artystę do tego, aby ciągle pracować i doskonalić się. Pasja nakazywała mu tworzyć zawsze i wszędzie, chociażby w szoferce samochodu stojącego w kolejce do przejścia granicznego, gdy pracował jako kierowca ciężarówki, czy w przychodni, w kolejce do lekarza. Dla pasjonata nie ma żadnych przeszkód, ponieważ realizując potrzebę tworzenia, każdą jest w stanie pokonać lub ominąć.  Ta potrzeba bywa silniejsza nawet od bólu, braku snu czy choroby. Stąd, gdy zdiagnozowano u niego nieuleczalną chorobę upośledzającą ośrodkowy układ nerwowy, nie poddał się i wciąż maluje, mimo że od diagnozy minęło już kilkanaście lat. Walczy z chorobą o precyzję ruchów, o każdą kreskę, o każdą plamę…

Mimo tak poważnego nadbagażu malarstwo Jana Jagody jest pogodne, nawet gdy poruszane są tematy trudne, takie jak pandemia czy wojna. Artysta zręcznie wykorzystuje groteskowe przerysowania, nadając pracom humorystyczny charakter. Poza tym jasne, czyste barwy i dynamika przedstawianych postaci, sprawiają, że malarstwo to po prostu się podoba. Jednak dociekliwy odbiorca jest w stanie dostrzec warstwę symboliczną, odnoszącą się do kondycji dzisiejszego świata.

 Sonia Wilk, Muzeum Śląskie

Wystawa czynna dla zwiedzających do końca sierpnia 2025. Zapraszamy!