Prof. dr hab. Janusz Kirenko urodził się w Lublinie. Ukończył studia na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, gdzie w czerwcu 2009 roku otrzymał tytuł naukowy profesora. W 2008 roku otrzymał prestiżowy medal „Twórcy polskiej rehabilitacji", przyznany przez kapitułę Polskiego Towarzystwa Walki z Kalectwem za wybitne osiągnięcia naukowe w dziedzinie rehabilitacji a w 2010 roku Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi za działalność społeczną. Poza pracą naukowo-dydaktycznej i działalnością społeczną zajmuje się malarstwem. Brał udział w licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych krajowych i zagranicznych. W 2007 roku debiutował tomikiem wierszy w konwencji haiku, pt. Nieodgadnione snu udręki, by w kolejnych latach opublikować: W drażliwości swej (2008), Takie tam, portrety, refleksje, impresje (2009), Pejzaż. W poszukiwaniu harmonii (2012).
pozostałe galerie autora
Ikony
Pierwsze Ikony Janusza Kirenki zaczęły powstawać w 1990 roku z bardzo osobistych pobudek i były szczególną modlitwą malarza, wyrazem jego wielkiego uduchowienia. Malował je ustami, ze szczególnym pietyzmem i szczególną wrażliwością twórcy, który dba o szczegół cytując wiedzę o pisaniu ikon — Z Wystawy Janusza Kirenko IKONY w Galerii Art. Brut opisana zostanie ta sama ikona, którą malarz powtórzył w 2014 roku. Tytuł ikony HODIGITRIA.
Pierwszą Hodigitrię namalował w 1991 roku. Deska ma wymiary 21 na 29 cm(podwójna kartka A-40). Malowana jest farbami olejnymi.
Należy tutaj zrobić wprowadzenie do zrozumienia obrazu. Hodigitria, czyli Przewodniczka wskazujaca na Chrystusa lub Przewodniczka wskazujaca droge . W Bizancjum była patronka podróżujących i opiekunką ociemniałych. Jest najstarszym i najbardziej rozpowszechnionym typem ikonograficznym. Pierwszym ikono-grafem był ewangelista Święty Łukasz z Antiochni.
Janusz Kirenko jak już powiedzieliśmy namalowal swoja Hodigirie w 1991 roku i wzorowal się na ikonie Szymona Uszakowa- zrobił parafrazę jego malowidła zachowując wiernie układ i kanon wizerunku Matki Boskiej. Kopia Kirenki usytuował Maryję na seledynowym tle. Jest ukazana frontalnie, w półpostaci. Nie widać u niej matczynej poufałości mimo, że twarze dziecka i jej- matki zbliżone są lekko do siebie a patrzą w stronę lewej ręki Chrystusa, w której trzyma on zwinięty papirus. Matka Boska trzyma swojego syna na lewym ramieniu. Dostojnym gestem prawej dłoni wskazuje na niego. Chrystus ukazuje całe swoje oblicze i nie jest tutaj niemowlęciem- ma twarz dojrzałego/inteligentnego człowieka. Ubrany jest w bialy chiton i narzucony nań hination przetykany zlotem. Szaty Chrystusa purpurowo-czerwone, z olbrzymią precyzją utkane czerwoną ,drobniutką kreseczką na żółtym tle -są trójwymiarowe: efekt zależy tutaj od grubości farby nakładanej przez artystę. Można je wyczuć dotykiem. Taka sama szata otula Matkę Boską. Taką samą techniką jest malowana. Welon Maryi na zewnątrz purpurowy, obramowany srebrną lamówką, pod spodem ma seledynowe podbicie, utkane wprawnym pędzlem malarza w tak drobniusienka krateczkę, która daje wrażenie trójwymiarowości. Suknia zielona, której kolor widać tylko dzięki prawemu rękawowi wystającemu spod welonu. Suknia przy wycięciu dekoltu jest bogato zdobiona. Nad prawym ramieniem M.B. pisane cyrylicą jej imię. Jesus i Matka mają bogato-złote , duże/talerzykowate aureole wokół glowy.
Podpis malarza w lewym rogu, u samego dołu ,pisany prosto. Datowany 1991rok. KIrenko oblicza, że tę ikonę malował około 2 miesięcy.