Sztuka z ulicy

Recenzja wystawy

Linoryt jest metodą druku wypukłego, gdzie farba naniesiona na wystające elementy „matrycy”, czyli wzoru do przeniesienia (stworzonego z kształtów powstałych po wycinaniu i żłobieniu w linoleum) odbijają ostateczny obraz na papierze, dając możliwość wykonania wielu kopii oryginalnego projekt. Linoryt jest również formą ekspresji najbliższą Arkadiuszowi Burdzie, zamojskiemu artyście „spod Padwy” – gdyż właśnie pod restauracją Padwa przy zamojskim rynku można spotkać go w sezonie letnim w otoczeniu swoich prac.

Na wystawie zaprezentowano 12 linorytów artysty dużego formatu (ok. 70 x 55 cm) oraz kilka mniejszych, w tym również zestaw exlibrisów, czyli spersonalizowanych ilustracji, umieszczanych na wewnętrznej stronie okładki książki w celu wskazania jej właściciela. Pomimo, iż artysta tworzy również linoryty barwne na wystawie znalazły się jedynie te dwutonowe, co pozwoliło w pełni skupić się na finezyjnych i bogatych przedstawieniach w obrębie płaszczyzny obrazu każdej z prac.

Burda zdaje się otwierać przed widzem to, co w jego twórczości bardzo osobiste. Jako artysta-samouk wypracowany przez niego styl prezentuje bogatą sferę wewnętrznych doświadczeń, pozornie skrywających się w codzienności prozaicznych chwil. To połączenie prostoty z głębią i codzienności z metaforą sprawie, że bohaterem jego prac może być zarówno unoszący się nad Zamościem anioł, jak i pijak na ławce na rynku. W korowodzie uwiecznionych postaci obok siebie widzimy malarzy, cyrkowców, muzyków, lecz znajdziemy też wisielca na szubienicy czy osobę na wózku inwalidzkim. Człowiek-ślimak, który zdaje się wypełzać ze spieralnej muszli w chmurze narkotycznego dymu, a obok tajemnicza postać o dwóch obliczach na tle panoramy miasta – w ten swoisty sposób rzeczywistość splata się u Burdy z sennym marzeniem, a codzienność z jej groteskowa, wypaczoną wizją.