Krzysztof Dąbrowski

Naznaczony

Krzysztof Dąbrowski urodził się w Białymstoku w 1977 r. Jest rysownikiem, ilustratorem komiksów, malarzem.

Krzysztof Dąbrowski jest mieszkańcem Domu Pomocy Społecznej w Michałowie, boryka się z niepełnosprawnością i chorobą ale: maluje, rysuje, rozmyśla...

Swoją wystawę w lubelskiej Art Brut autor opatrzył intrygującym tytułem: ,,Naznaczony”. Tłumaczyć to można w ten sposób, że zapewne sam przez swoją wyjątkowość czuje się namaszczony chorobą, nasmarowany, natarty, pomazany nią, ale też ocechowany, oznaczony, oznakowany wyjątkowym talentem plastycznym i nie tylko oryginalnym stylem ale umiejętnością wynikającą z wypracowania sobie własnej wizji świata otwartego, spragnionego człowieka i jego cielesności.

Wystawa nawiązuje do rocznego cyklu wystaw w Galerii Art Brut pt.: ,,Między religią a seksualnością” i jest swoistą wypowiedzią artysty na tematy tabu, które autor wystawy porusza w sposób trochę zawoalowany jednak dla wszystkich czytelny i bez skrępowania. W swoich obrazach wykonanych techniką olejną, na niewielkich podobraziach opowiada o pięknie ludzkiego ciała, także kobiecego, jego fizyczności i seksualności. W pracach Krzysztofa Dąbrowskiego dominuje erotyzm, w swoich pracach autor odnosi się wprost lub pośrednio do stanu antycypacji podniecenia i impulsu seksualnego, pożądania ale także w Jego interpretacji malarskiej zawiera się obraz filozoficznej kontemplacji dotyczącej estetyki, zmysłowości, może romantycznej miłości do kobiety spoza kadru (?) lub istniejącego na przedstawieniu, obrazie, jako pewien symbol: wyuzdania, nagości, efemeryczności etc.

Obrazy Krzysztofa Dąbrowskiego są podszyte fantazją, diabolicznością ale prawie zawsze cechy te tkwią w ciele ponętnej kobiety o silnych ramionach, pięknych piersiach i pośladkach, a ta śmiało odkrywa przed nami wszystko to, co dla przeciętnego widza odbywa się pod zasłoną nocy lub odzienia.

Prace malarskie Krzysztofa Dąbrowskiego emanują seksualnością. Częste deformacje. Autor podkreśla to też kolorytem swioch obrazów. Sceny zbudowane są z różu, za pomocą, których artysta buduje, eksponuje obłość kobiecych kształtów, błękitem i turkusem podkreśla jej skąpe odzienie i bajeczne tło. Kolory bywają zbrudzone nawet niepokojąco chłodne.

Lecz nie wszystkie obrazy Krzysztofa Dąbrowskiego przedstawiają wprost ponętną kobietę, kobietę marzeń, pełną sexapilu. Wśród malowideł są też, choć rzadziej, przedstawienia aniołów, fanasmagorie i historie miłosne (rycerz całujący pannę z dworu). Jest też bezkresne morze, które być może studzi zapał malarski Dąbrowskiego a jego toń i dal rozbudza i wycisza na przemian wyobraźnię autora. Wystawa prac Krzysztofa Dąbrowskiego jest szalenie interesująca, godna człowieczej uwagi i zastanowienia się nad pełnią cielesności żywej, kwitnącej i radosnej.